32. Hafta

1 haftadır sürekli başağrısı çekiyorum. Hayatım boyunca başımın ağrısı elimin parmaklarını geçmez ama yinede hiçkimseye nazlanmadım, bilhassa eşime. Aslında kendimle ilgili bir kez daha şunu farkettim biryerim ağrıdığı zaman bunu dillendirmediğim gibi ağrıya çabuk alışıorum sanırım ağrı eşiğim yüksek ya da şekvaya hakkım olmadığını idrak edişimden böyle oluyor bilmiyorum. İnsan vücuduna odaklanınca ağrılarını daha net hissediyor; meselaaa şu anda dinliyorum… Başım ağrıyo, belim ağrıyoo, bide hiç ortada yokken nedense sağ bacağım ağrıyo. Doğuma daha 8 hafta var. Eşi yeni doğum yapan eşimin arkadaşı soruyor: Eh artık bian önce doğsun diyorsundur, değil mi? Yoo dedim, hatta onu benim demem gerekirken (malum gittikçe ağırlaşıyorum) eşim söylüyor hadi artık doğsun yaa diyo, dedim durrr, daha vakit var.. Her şeyin bir zamanı var. 9 ay 10 gün deniyor ya hamilelik için, hamilelik öyle zor, böyle zor, görenler acıyan gözlerle bakıyorlar ayy canım gittikçe zor oluyordur değil mi diye sormalar falan.. Ben ilk günden beri hep aynı cevabı veriyorum: yoo iyiyim ben sıkıntı yok, hamile olduğumu bile unutuyorum çoğu zaman, diyorum. Hakikaten de öyle, başından beri sık sık unutuyorum hamile olduğumu. Ama bu sabah yataktan kalkmaya çalışan halimi birileri kameraya falan çekseydi baya komik olurdu hani =) Şimdi direkt doğrulmanız biraz zor oluyor tabi, bende ya sağa ya da sola dönerek kolumla destek almaya çalışarak doğruluyorum. Bu sabah bitürlü doğrulamadım, sonra kendi kendime güldüm ve kilolu insanların haline üzüldüm. Acaba onlarda da böyle mi oluyordur. Artık göbeğimden dolayı ayaklarımıda göremiyorum, ay ne acayip bişeymiş =)) Gerçekten zayıf olduğum için binlerce kez şükrediyorum ayakkabılarıma her giymee çalıştığımda. Eğilemiyorum arkadaş, bir göbek bu kadar mı engel olurrr…

Sağ böbreğim grade 2 derecesini koruyor, ancak parankim ekosu dedikleri şey grade 1 derece artmış, sadece uyumak için yattığım zaman ağrılarım artıyor o sebeple endişelenecek bişey olmadığını dşünüyorum.

Ben hamileliğimin başından beri olabildiğince büyüyen karnımı saklayacak şekilde giyindim, kimseye ilan etmenin alemi yok bana göre. Hatta aynı binada çalıştığımız bi abla 6.ayımda sen hamilemisin yaa dedi =)) Artık siyah ve bol giysem de saklamak pek mümkün olmuyor, yolda yürürken insanların karnıma bakmasından anlıyorum. Neden giyim konusuna geldim. Ben 2 sene hamile kalmak istedim, nasip olmadı ve bu süreçte özellikle de son aylarda sürekli daracık, önünde bebek resmi olan hamile kıyafetleri giyen hamişler dikkatimi çekmeye başlamıştı,ALGIDA SEÇİCİLİK dedikleri şey işte. Gördükçe ister istemez üzülüyordum, birde kendisi hamile kaldıktan sonra hiç durmadan hadi sizde çocuk yapın diyip duran bi arkadaşım var tabi, ya arkadaş çocuk yapın ne demek bu iş öyle he deyince olmuyoki, olanlarda var tabi ama bizde olmuyodu işte. Kıza da acıtasyon yapmasın, kendi sevincinide rahat rahat paylaşsın diye bişey de söyleyemiyorum. Neyse 6 ay sonunda bende hamile kaldım da bu muhabbetlerden de kurtulmuş oldum ama kendi kendime söz verdim, hiç kimseye çocuk muhabbeti yapmayacak, hiç kimseye hadi sizde çocuk yapın! demeyecektim (bunu zaeeten dememde) birdee büyüyen karnımı ortaya çıkaran şeyler giymyecektim çünkü aynı benim gibi çocuğu olmayan biri görür de üzülür diye. İnsanlar çok düşüncesiz ve de sabırsız..

Birde doğmamış çocuğa bağlanmayacaktım, bu konuda da kendime söz vermiştim, malum ilk 3 ay düşük yapan çoook kişi var, hadi 3 ayı atlattık ondan sonra anne karnında kalbi duran bebekde çok var, onu da geçtim doğumda ölenler… Felaket tellalcısı değilim sadece mega duygusal yapımı daha da büyütüp bişey olursa daha sağlam durabilmek için kendime yol yapıyorum işte.. 32. haftadayım, çocuğun eşyaları tamam ama doğmamıış çocuğa parti veren hemcinslerimi hala anlamıyorum.     Yok kurabiyeler, pastalar, ev süslemeler ve instagramda facebookda paylaşmalar.. Yanii nasıl bu kadar emin olabiliyorlar o çocuğun doğacağından.. Nasıl da eminler.. Değişik… Yine böyle birsürü fotoğrafını paylaşan arkadaşımın arkadaşı 8.ayında falan çocuğunu kaybetmiş, Allah sabır versin.. Takdir-i ilahi Rabbim sabır versin.. Velhasıl ölümlü dünya işte, evlat da olsa eş de olsa kalpde önce Allah sevgisi olmalı…